مرحوم دولابی:گناهانت را نبین؛چشم بپوشان

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: در راه، گناهانت را هم نبین. چشم بپوشان. غَضو اُاَبصارَ هُم عَما حَّرمَ اللهُ. تذکرِ گناه، گناه است، ولو اینکه برای نفس خودت باشد. چرا این قدر متذکر بشوی؟ معصیتی که چهل سال پیش کرده است، می خواهد مدام آن را نگهدارد مبادا یادش برود. هر شب هم استغفار می کند. این چه استغفاری است که باز هم آن را نگه می دارد؟ هر وقت دیدی چشم بپوشان. غَضو اُاَبصارَ هُم عَما حَّرمَ اللهُ. غضّ بصر کن از آن چیزی که خدا حرام کرده است. خدا خود ستّار است و به عیب ما نگاه نمی کند، ما خود ول کن نیستیم.
گفت خدایا می دانم تو مرا بخشیده ای ولی من خودم خود را نمی بخشم. گفت: خیلی انصاف داری. آنقدر فشارت می دهم تا خودت هم خودت را ببخشی. در تنگنا می اندازمت. از کسی از خلق بدت می آید، خدا او را جلویت می آورد. می گوید او را ببخش. اذیتت کرده است، می گویی استغفر الله، دیگر او را نبینیم که حالمان به هم بخورد. خدا او را سرِ آفتاب درِ حیاطت، سرکوچه وا می دارد. بیچاره می خواهد برود باز آنجا ایستاده است و سرگردان است. می بینی جلوی روی توست. یعنی او را ببخش و عفو کن. قدیمی ها می گفتند مثل تیغ، سر راه مان می روید. می خواهیم او را نبینیم، اما هر وقت که از در حیاط بیرون می آییم سر راه ماست. خوب! برای او استغفار کن. اگر خودت را از او طلبکار می دانی او را ببخش. راهت را باز کن. این را بخشیدی، آن را رها کردی، دیگری را صرف نظر کردیف غضّ بصر کردی، غضّ بصر یعنی چشم پوشیدن از عیوب ناس. آخر سر، خودت را هم جزء ناس حساب کن. رها کن، قشنگ را بگیر، آقا را بگیر، مولایت را بگیرد.
می دانی چرا نگاه را حرام کرده است؟ یعنی غیر مرا نگاه نکن. غَضو اَبصارَ هُم عَما حَّرمَ اللهُ. آخرش به جایی می رسد که می گوید غیر من را نگاه نکن و غیر اولیاء مرا نگاه نکن. راحتت کرد و جایی را نشان داد که برای نگاه کردن آزاد باشی. گفت از همه چیز غضّ بصر کن. گفت: آنقدر جمالش زیباست که هم از غذای دنیا سیر شدم هم از نام دنیا سیر شدم. از خلقِ عالم، سیر شدم. نه اینکه بدم آمد، سیر شدم جمال او سیرم کرد.

پی نوشت:

کتاب طوبی محبت؛ جلد3 - ص 147
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی