مصطفی چمران را بیشتر با وجوه مجاهدت‌هایش می‌شناسند اما در پس چهره این شهید یک هنرمند زیست ‌می‌کرده ا

است. شهیدی که بیشتر او را بخاطر مجاهدت ها و فعالیت های سیاسی و نظامی اش می شناسیم. این شهید اما با وجوه علمی که در زمینه فیزیک داشت، در عرصه هنر نیز دست توانایی داشت. دل نوشته های چمران و نقاشی های او که رنگ بوی عرفانی دارند کمتر شناخته شده است.

در ادامه یکی از دل نوشته ها ی شهید چمران را مرور می کنیم.

آرامش غروب

"خوش دارم آزاد از قید و بندها در غروب آفتاب بر بلندای کوهی بنشینم و فرو رفتن خورشید را در دریای وجود مشاهده کنم و همه حیات خود را به این زیبایی خدایی بسپارم و این زیبایی سحرانگیز، با پنجه های هنرمندش با تار و پود وجودم بازی کند، قلب سوزانم را بگشاید، آتشفشان درد و غم را آزاد کنم، اشک را که عصاره حیات من است، آزادانه سرازیرنمایم، عقده ها و فشارهایی را که بر قلب و روحم سنگینی می کنند بگشایم.

غم های خسته کننده ای را که حلقومم را می فشرند و دردهای کشنده ای که قلبم را سوراخ سوراخ می کند، با قدرت معجزه آسای زیبایی تغییر شکل دهد و غم را به عرفان و درد را به فداکاری مبدل کند و آنگاه حیاتم را بگیرد و من دیوانه وار همه وجودم را تسلیم زیبایی کنم و روحم به سوی ابدیتی که نورهای زیبایی می گذرد پرواز کند و در عالم آرامش و طمأنینه از کهکشان ها بگذرم و برای لقاء پروردگار به معراج روم و از درد هستی و غم وجود بیاسایم و ساعت ها و ساعت ها در همان حال باقی بمانم و از این سیر ملکوتی لذت ببرم